Author Archives: Wout

Exposeren

Geef een reactie.

Februari 2015

De betekenis van het woord expositie spreekt voor zich, maar afkomstig uit het latijn heeft het ook de betekenis van iets achterlaten en ook verklaren. Dat is verrassend, nietwaar? Ik heb het gevoel dat ik mijn werken uit handen heb gegeven, al is het maar tijdelijk. En wat dat verklaren betreft, van nature leg ik nu eenmaal graag iets uit.

Exposeren 2014 1

Op de foto is een panoramisch overzicht te zien van een deel van mijn solo-expositie “verrassing” in Pécs (Hongarije), waar ik 23 van mijn beelden heb achtergelaten. Deze expositie is vanaf 8 januari tot 5 februari.

 

Voor mij betekent exposeren de springplank naar buiten, uit de beslotenheid van mijn atelier naar de buitenwereld, die niet op mij zit te wachten. Moet ik die dan veroveren? Nou nee, dat dacht ik niet, het gaat mij meer om het laten delen in wat er mogelijk is in het traject van niets tot iets.

Elke nieuwe poging om van een blok hout te komen tot een object is een ontdekkingsreis, waarbij je soms een deels bekende weg aflegt die je goed op weg helpt, en soms direct op een onbekend terrein komt. Een blok hout heeft een te ontdekken vorm in zich, dat is mijn uitgangspunt, het vormgeven daarvan vraagt kennis van materiaal en gereedschap, om vaardig te werken, maar ook wel om juist ervaring achter je te laten en nieuwe wegen in te slaan.


Exposeren 2014 2 Exposeren 2014 3 

Titels geven

Geef een reactie.

Februari 2015

Eén van mijn lezers vroeg: “hoe kom je nou op een idee voor een beeld, en hoe kom je op een titel”?

Nou, dat is elke keer weer anders, een enkele keer zie ik in het stuk hout een vorm die ik er alleen nog maar hoef uit te halen, maar soms staat een stuk hout jaren in een hoek voor ik eindelijk een idee heb wat ik ermee kan.

In het algemeen is het zo dat uitgaande van een thema een onderwerp zich aandient. Toen ik actief bezig was met handen als thema kon ik d.m.v. schetsen of het maken van een voorstudie tot een idee komen. Maar het kon ook zo gaan dat ik begon met beeldhouwen en dan vanuit de vorm die ontstond een idee verder kon ontwikkelen en uitwerken.

Omdat ik het geen probleem vind om met oud hout te werken, waarin schroeven of spijkers zaten of waarin houtrot heeft toegeslagen, kan het materiaal mij een heel eind op weg helpen waarbij ik pas in later stadium tot een vormuitwerking kom, binnen de mogelijkheden die het materiaal biedt.

Een titel aan een object geven is een leuke en serieuze bezigheid, waarbij ik dankbaar gebruik maak van het enorme arsenaal aan beeldmateriaal dat in mijn geheugen ligt opgeslagen na de jaren lesgeven als kunsthistoricus en vakdocent kunstvakken. Daarbij merk ik dat ik in mijn werk invloeden kan aanwijzen vanuit dat overvloedige beeldmateriaal.

Maar….. hoe zit het dan met originaliteit? Aha, een boeiende vraag stel ik me daar. Ik beschrijf een voorbeeld, waarin de bron voor mij, pas achteraf, herkenbaar is. Zou het onbewuste breindeel die invloed hebben uitgeoefend?

 

Titels 1

 

Op het plafond van de sixtijnse kapel in Rome is het beroemde frescofragment te zien waarin God zijn hand strekt naar Adam. In mijn beeld “ Touch” zag ik dat gebaar terug, pas lang nadat het beeld al af was. De titel komt dan van het fresco fragment waarin de aanraking bijna zichtbaar is. Geen bewuste inspiratie, maar achteraf een herkenning. En dat zie ik vaker in mijn beelden, en het verrast me.

 

Titels 2

Windfluiter

Geef een reactie.

Windfluiter 1

Februari 2015

Aan de kust bij Vlissingen zag ik lang geleden een windorgel. Dat bracht me op het idee om aan een driedimensionale dimensie een vierde dimensie toe te voegen, die van geluid. Op mijn balkon in Huizen waait het veel, en omdat het uitziet op de tuin zou een fluitende tuinkabouter niet misstaan.

En daar gaan we dan.
Van kleirollen bouw ik een figuur op die in onderdelen wordt samengesteld, anders past die niet in de oven. Na het bakken kunnen de delen zo op elkaar worden geplaatst en is de figuur ook nog eens stormvast en vorstbestendig. Maar wat nu als het niet waait en je wilt toch geluid? Dan blaas je op het tuitje van zijn hoed en je krijgt een fluittoon.

 

Windfluiter 2 Windfluiter 3 Windfluiter 4

Materiaal witbakkende grove chamotteklei. Hoogte ca 90 cm.  Bouwjaar 2007.

 

Windfluiter 5

Bastoncini di Bacchus

Geef een reactie.

Naast mijn grotere werk ben ik ook bezig met een serie stokbeelden, en daarvoor gebruik ik de stokken die de wijnboeren gebruiken om de druivenstruiken te ondersteunen, deze stokken worden karó genoemd. Het zijn dus eigenlijk een soort stokjes van Bacchus, en zo gaat deze serie beelden heten, en dan vind ik nu eenmaal dat daar een Italiaanse naam bij hoort, klinkt lekker. Als het niet correct is hoor ik het wel van mijn Italiaanse vrienden.

Het is een klus om van een stok die ca 100x4x4 cm is, een beeld te maken; goed kijken hoe de vorm van de stok is, en putten uit een rijke fantasie, vormen de startcriteria. Het is uitdagend werk.

Een extra uitdaging in deze serie is het toepassen van kleur, ik ben nu eenmaal opgegroeid met de natuurlijke kleur van hout, maar ik zie hier wel zeker de meerwaarde van kleuren.

SONY DSC           Bastoncini 2

Het eerste beeld dat ik maakte zag ik vrij snel in de stok, de gebogen lijn deed me denken aan de zogenaamde gotische s-lijn, een elegante pose van de vrouw in de 14e en 15e eeuw, met een verfijnde uitwerking. Mijn ex-leerlingen weten precies hoe dat eruit ziet, of ze zoeken nog even op het web naar info, dat is hen bekend. Van deze stok maakte ik een engel, met een holle rug en bollende buik, grote samengevouwen vleugels en een ingetogen blik. De kleur is in een aantal lagen, schraal opgebracht. Liefst werkte ik de vleugels uit met bladgoud, maar zover ben ik nog niet.

 

Bastoncini 3

Materiaal acacia, en acrylverf. Afmetingen: stok 82, daarop beeldje van 46x4x4cm.

Thand

Geef een reactie.

BBB 1

Februari 2015

Dit beeld stond in mijn tuin, maar eigenlijk is het hout niet geschikt, het is te zacht en snel onderhevig aan verwering. Het stond er 6 maanden en ik heb het nu verplaatst naar een mooie plek onder mijn veranda. Maar het is en blijft een buitenbeeld, al is het nu eigenlijk een binnenbuitenbeeld, een BBB dus.

Op bijgaande foto’s laat ik iets zien van het ontstaansproces.

BBB 2 BBB 3 BBB 4

Ik begon met een bijna niet te tillen blok hout, waarvan ik besloot een hand te maken. Al werkend kwam ik steeds maar zachte plekken tegen die ik weghakte.

 

BBB 5

Tegen het einde kwam de handvorm, maar die vond ik te lomp.

 

BBB 6

Toen was ik al maaaaanden bezig. En nog niet tevreden, naar mijn idee was er te weinig textuur in het hout, ik vond mijn oplossing door een abstraherende aanpak.

BBB 7

Om het beeld te accentueren tegen de achtergrond, was een contrasterend rood accent nodig.

Naschrift december 2022

Het beeld staat nu al jaren in weer en wind en wordt steeds mooier, het blijkt dat acacia hee; goed tegen de temperatuurwisselingen bestand is,  elk jaar haal ik het even mijn atelier in voor een opknapbeurt en dan hup terug de tuin in.