Juli 2022

Als beeldhouwer zoek ik steeds naar mogelijkheden om mijn werk zeggingskracht te geven, om te onderzoeken hoe ik verder kan komen in mijn techniek en daardoor beter kan communiceren in beeldtaal.
De keuze voor het materiaal hout is niet de gemakkelijkste die een beeldhouwer kan maken. Hout is een nu eenmaal een eigenzinnig materiaal en wanneer je als beeldhouwer denkt uitgewerkt te zijn, werkt het hout nog door. Nu zijn er van mijn  beelden een aantal die naar mijn mening te lang doorgaan met werken, één ervan is deze: Golf. Bij dit beeld echter wilde ik zelf het uiteindelijke uiterlijk bepalen en lange tijd heb ik gezocht naar een mogelijkheid om het met metaal te combineren.

Een van de redenen om een poosje in Zuid Frankrijk te gaan werken was een contact dat ik eerder dit jaar kreeg met een beeldend kunstenaar in Pézenas, Bruno Bergamesco.

In zijn galerie zag ik voorbeelden van hoe hij met metaal en hout werkt en van hem kon ik leren hoe ik beide materialen kan combineren. Na hernieuwde kennismaking heeft hij mij in zijn werkplaats laten zien hoe de techniek gaat en heb ik de grondbeginselen kunnen toepassen in een beeld dat ik speciaal daarvoor uit Nederland had meegenomen. Zoals dat gaat met hout, een houten beeld blijft werken; nu vind ik dat helemaal niet erg, omdat voor mijn gevoel een beeld nooit echt af is. Maar toch.

Dit beeld uit 2019/2020  heeft een paar jaar in mijn galerie in Hongarije gestaan. Eenmaal terug in Nederland kwam het in een heel andere temperatuur en vochtigheid te staan en de scheurvorming trad op, reden voor mij om dit beeld met metaal verder te bewerken.

Als vervolgproject hierop ga ik aan de gang met het beeld “zwanger”. Door in groot massief hout te werken loop je het risico dat bij niet juiste klimatologische omstandigheden droogscheuren ontstaan, nou dat ga ik dus binnenkort aanpakken.

Oorspronkelijk zag het beeld er zo uit, in 2015, nu, jaren  later ziet het er zo uit.

eikenhout en acryl voetstuk ‘Pierre Poujol’ ca 100 cm hoog.

Augustus 2022

In vervolg op mijn vorige bericht nu nog een paar beelden die hier de afgelopen weken zijn ontstaan. Lopende door de bossen en over de heuvels begint het maken van een beeld met het vinden van een grondvorm. Ik zie een tak, een stuk hout, een stronk en door lichtspel van het bladerdek en wisselende wolkenluchten zie ik een mogelijke uitwerking.

eikenhout en acrylverf, voetstuk ‘Pierre Poujol’ hoogte ca 60 cm.

Werken in oud hout betekent weghalen en andere wegen inslaan dan wat je in eerste instantie denkt te gaan maken, maar dat is nu juist het creatieve proces. Uit de georganiseerde chaos ontstaat dan de grondvorm die ik dan met kleur uitwerk tot ook een voor mij verrassend  resultaat.

eikenhout en acrylverf voetstuk ‘Pierre Poujol’ hoogte ca 40 cm.

Nog steeds vind ik dat de middeleeuwse beeldsnijder en beeldhouwer te weinig eer krijgt voor het scheppende werk,  de vergulder en schilder van zijn beelden kregen meer waardering en een hogere vergoeding. Ik geef toe dat het kleurrijk voltooien van een werkstuk een meerwaarde heeft, maar zonder het beeld eronder is er toch niets, of hooguit een 2 dimensionaal object,
Deze “middeleeuwse” beelden zoude in in de 19e eeuw ongetwijfeld ook in loogbad  ontkleurd worden.

Maart 2021

Ja, wachten op inspiratie? Nee, zo erg is het niet, in mijn hoofd ben ik veel bezig met beeldhouwen, soms zelfs zo dat ik het beeld niet meer wil maken. Om daadwerkelijk de beitels weer te laten stuiteren over het hout heb ik wel werkruimte nodig, en dat heeft lang moeten wachten.

Nu is het zover en uit een vorig jaar gevelde kastanjeboom maak ik nu een nieuw beeld. Ik begon heel veilig met verwijderen van de bast, en daarna zoeken met de beitels naar vormmogelijkheden. Geleidelijk aan ontstaat een beeld dat ik al eerder maakte en dat jaren in de tuin heeft gestaan, totdat het bij het verplaatsen uit elkaar viel door de molm. Ik wist niet dat dit beeld in dit stuk hout stak, maar de uitdaging is heerlijk, en ik maak er een nieuw en krachtiger beeld van, met meer vorm, meer diepte en meer expressie. Hier alvast een paar foto’s, als het af is, hoewel komt het wel ooit af?, dan laat ik et eindresultaat zien.

Al lange tijd heb ik niet meer geëxposeerd, het voelt voor mij als “much a do about nothing”

Van hier naar Budapest bijvoorbeeld is het een dag werk om de beelden te vervoeren, en in een bovenzaal van een expositie ruimte te zetten. Als het er eenmaal staat en het publiek loopt rond dan vind ik het wel ok, maar al die rompslomp, nee, liever niet.

In augustus exposeer ik 1 beeld in Den Haag in de de Beeldhouwwinkel, en dan is het voorlopig wel klaar. Ik ben vel meer in mijn schik als er iemand mijn galerie binnenloopt en met volle interesse naar mijn beelden kijkt,

Maar om toch een soort van expositie te geven laat ik hieronder het overzicht van mijn collectie zien, in totaal nu 75 beelden, waarvan de prijs varieert van 35 tot 14000 €. Uit deze collectie zijn nu  27 objecten weg, verkocht, uitgeleend of geschonken.

Juli 2022

Heerlijk zo’n lang verblijf in het zuiden van Frankrijk. Elke dag lange wandelingen door het heuvelachtige gebied, genieten van de omgeving en een open oog voor het moois wat langs de paden ligt. Ik heb stenen geraapt en hout opgepakt. En, heel vooruitdenkend, ik had een setje van mijn favoriete beitels meegenomen.

Dit zijn drie van de zeven opbrengsten: een klein landschap in steen, een snaterende, en een hond.

Nieuwsgierig naar meer? Ik laat wel weer wat zien………..