Oktober 2013

Dit beeldje -Acteion- van slechts 2 cm dik, 12 cm hoog en 31 cm breed is van albast, en gemaakt in 2008. Het is eigenlijk 2,5 dimensionaal, omdat ik hier de achterzijde vlak heb gehouden.

Voor dit onderwerp vond ik inspiratie bij Ovidius (zie ook Wikipedia), maar anders dan in zijn verhaal wordt Acteon hier zelf een menshond, gedoemd om als hond verder te jagen.

Acteion

Ik laat twee afbeeldingen zien, één waarbij het zonlicht meespeelt en één waarbij alleen de witte kleur van albast te zien is (met een irri donkere vlek van mijn camera, die mag je wegpoetsen met photoshop als je wilt). Het beeldje staat bij mij op de vensterbank en het zonlicht geeft aan dit beeld een interessante kleurwijziging.. Het is moeilijk om dat in een plaatje te vangen.

Okotber 2013

In 2010 begon ik met het maken van een beeld, zonder vooropgezet plan, “gewoon” wat hakken. Geleidelijk aan ontstond de vorm, maar daar bleef het lange tijd bij, maar zo’n onaf beeld haakt zich vast in je geest, wat ga je er toch mee doen?? En dan komt het idee, ik zie iets wat ik eerder niet zag en dan begint de klus om er ook iets van te maken.

In beeldenpark Middelheim staat een beeld van twee zwangere vrouwen van Charles Leplae die met elkaar staan te praten; van Mendes da Costa herinner ik me een zoutglazuurbeeldje van twee kletsende vrouwen op een bankje en in Huizen staat bij de oude kerk een bankje met daarop wat kletsende mensen, uitgevoerd in brons. Zomaar wat mogelijke bronnen die me tot het idee brachten, met daarbij de ervaring dat er altijd wel wordt gefluisterd over……. De titel van het beeld: Súgás (spreek uit sjoegaas) wat gefluister betekent in het Hongaars.

Het einderesultaat staat er nu, twee beeldjes die dicht bij elkaar op een in woodworks grijstint geschilderd voetstuk van steenbeuk zijn geplaatst. Afmetingen 32 x 18 x 57 cm.