Naast mijn grotere werk ben ik ook bezig met een serie stokbeelden, en daarvoor gebruik ik de stokken die de wijnboeren gebruiken om de druivenstruiken te ondersteunen, deze stokken worden karó genoemd. Het zijn dus eigenlijk een soort stokjes van Bacchus, en zo gaat deze serie beelden heten, en dan vind ik nu eenmaal dat daar een Italiaanse naam bij hoort, klinkt lekker. Als het niet correct is hoor ik het wel van mijn Italiaanse vrienden.

Het is een klus om van een stok die ca 100x4x4 cm is, een beeld te maken; goed kijken hoe de vorm van de stok is, en putten uit een rijke fantasie, vormen de startcriteria. Het is uitdagend werk.

Een extra uitdaging in deze serie is het toepassen van kleur, ik ben nu eenmaal opgegroeid met de natuurlijke kleur van hout, maar ik zie hier wel zeker de meerwaarde van kleuren.

           

Het eerste beeld dat ik maakte zag ik vrij snel in de stok, de gebogen lijn deed me denken aan de zogenaamde gotische s-lijn, een elegante pose van de vrouw in de 14e en 15e eeuw, met een verfijnde uitwerking. Mijn ex-leerlingen weten precies hoe dat eruit ziet, of ze zoeken nog even op het web naar info, dat is hen bekend. Van deze stok maakte ik een engel, met een holle rug en bollende buik, grote samengevouwen vleugels en een ingetogen blik. De kleur is in een aantal lagen, schraal opgebracht. Liefst werkte ik de vleugels uit met bladgoud, maar zover ben ik nog niet.

Materiaal acacia, en acrylverf. Afmetingen: stok 82, daarop beeldje van 46x4x4cm.

Februari 2015

Dit beeld stond in mijn tuin, maar eigenlijk is het hout niet geschikt, het is te zacht en snel onderhevig aan verwering. Het stond er 6 maanden en ik heb het nu verplaatst naar een mooie plek onder mijn veranda. Maar het is en blijft een buitenbeeld, al is het nu eigenlijk een binnenbuitenbeeld, een BBB dus.

Op bijgaande foto’s laat ik iets zien van het ontstaansproces.

  

Ik begon met een bijna niet te tillen blok hout, waarvan ik besloot een hand te maken. Al werkend kwam ik steeds maar zachte plekken tegen die ik weghakte.

Tegen het einde kwam de handvorm, maar die vond ik te lomp.

Toen was ik al maaaaanden bezig. En nog niet tevreden, naar mijn idee was er te weinig textuur in het hout, ik vond mijn oplossing door een abstraherende aanpak.

Om het beeld te accentueren tegen de achtergrond, was een contrasterend rood accent nodig.

Naschrift december 2022

Het beeld staat nu al jaren in weer en wind en wordt steeds mooier, het blijkt dat acacia hee; goed tegen de temperatuurwisselingen bestand is,  elk jaar haal ik het even mijn atelier in voor een opknapbeurt en dan hup terug de tuin in.

November 2013

Een dode boom levert brandhout voor de kachel,  maar een dode  pruimenboom, dát is hout om een beeld uit maken.  Maar dood hout betekent verrassend hout, met rotte plekken en houtworm,…. de stam ligt op de werktafel en de beitels gaan erin.

Wat maak je vraagt Otto, een gepensioneerde fotograaf uit Boedapest. Ik weet het nog niet, maar denk, gezien de vorm die ik zie ontstaan, een vrouw. Aha, je maakt je eigen muze?

Uiteindelijk is het niet mijn muze geworden maar een bijzondere vrouw, Dryope. De afmetingen: de stam is doorsnede 10,5 cm en de hoogte is 139 cm.

Dryope is een van de Griekse dryaden, ze beschermden de vruchtbomen en o wee als je schade toebracht aan een boom, dan wachtte je een straf. Dáár was ik niet bang voor, liever wilde ik Dryope‘s ellendige verhaal, een andere wending geven. Haar handen strekken zich in een hoopvol smeken naar de goden om haar toch los te maken van de stam, waaraan ze probeert zich te ontworstelen. Nou, die worsteling heeft voor mij een poos geduurd, soms brak er iets af en moest ik een vervangend stuk inzetten, maar tenslotte is dit voor mij het meest waardevolle beeld dat ik momenteel heb. Het is niet te koop, tenzij je de palindroomprijs van € 1313131,= wilt betalen, dan wil ik het misschien wel verkopen.